‘Als held ben je gestorven voor de vrijheid van je land.

Je hebt je hele leven, en nog veel meer misschien,

vrijwillig willen geven. Dat is ’t wat ons die bleven.

 Het blijven dragen doet.’

Dit gedicht maakte Alexander van Geen na de executie van zijn broer Henri.

Henri van Geen en zijn verzetsvriend Wiete Rengers Hora Siccama, hadden bewust gekozen voor deelname aan het verzet. Niet wegkijken, zoals verreweg de meeste Nederlanders deden. Henri en Wiete namen letterlijk en figuurlijk de wapens op tegen de nazi’s. In de meidagen van 1940 had Wiete al als luitenant van een Escadron Huzaren Putten en Nijkerk moeten verdedigen tegen de snel oprukkende Duitse troepen. Wiete was opgegroeid in het gezin van een Utrechtse professor, die doelbewust had gekozen voor lidmaatschap van de NSB. Wiete distantieerde zich daarom van zijn ouders en vond gastvrij onderdak in het gezin van burgemeester Van Geen. Die was in de zomer van 1941 door de nazi’s afgezet als burgemeester van Putten. In Huize Bijstein werd Wiete hartelijk opgevangen en raakte bevriend met zoon Henri en zelfs verloofd met dochter Cockie. Beide jonge mannen, van adellijken huize, kozen de kant van het volk, dat zich verzette tegen de Duitse dwingelandij. Zij keken niet weg, zij kozen voor actie. Zij waren betrokken bij sabotageacties aan de spoorlijn Amersfoort – Zwolle. Neergehaalde geallieerde piloten en boordschutters werden geholpen te ontsnappen naar het bevrijde zuiden van ons land. In de driehoek Putten - Nijkerk – Voorthuizen waren zij lid van ‘het ontvangstcomité’, als er wapens gedropt werden. Wiete was betrokken bij de aanslag op 1 okt. 1944 bij de Oldenallerbrug. Henri niet, die was toen op Boeschoten, waar vanuit een geallieerde vliegtuig wapens gedropt werden. Door toedoen van de gewestelijk commandant van het verzet, Berend Dijkman, werden Henri en Wiete gearresteerd. Ze werden o.a. opgesloten in Kamp Amersfoort en de Willem III-kazerne in Apeldoorn.

Bij een mislukte vluchtpoging kwam Wiete op 1 febr. 1945 om het leven door kogels van fanatieke SD’ers. Hij overleed in Apeldoorn. Henri overleefde het wel, maar werd vervolgens als straf zwaar gemarteld door de SD’ers in die plaats. Als ‘Todeskandidat’ werd Henri vervolgens opgesloten in ‘De Kruisberggevangenis’ in Doetinchem. Na een actie van het verzet in Varsseveld, waarbij vier Duitse soldaten werden afgemaakt, werden als vergelding 46 doodskandidaten uit de Doetinchemse gevangenis gehaald. In een weiland in Varsseveld werden ze standrechtelijk geëxecuteerd. Behalve Henri van Geen was daar ook de Puttenaar Evert van Grevengoed een van de slachtoffers.

De boezemvrienden, Henri en Wiete, gaven hun leven voor de vrijheid van ons vaderland. Om deze verzetshelden te eren houdt Puttens historicus Evert de Graaf over hun leven een lezing op 17 febr. 2025 in De Aker.

Inloop: 19.30 uur.

Aanvang: 20.00 uur.

Entree: € 5,-